می خواهمت چنانکه شب خسته خواب را

می جویمت چنانکه لب تشنه اب را

محو توام چنانکه ستاره به چشم صبح

یا شبنم سپیده دمان افتاب را

بی تابم انچنانکه درختان برای باد

یا کودکان خفته به گهواره تاب را

بایسته ای چنانکه تپیدن برای دل

یا انچنانکه بال پریدن عقاب را

حتی اگر نباشی می افرینمت

چونانکه التهاب بیابان سراب را

ای خواهشی که خواستی تر از پاسخ

با چون تو پرسشی چه نیازی خواب را

قیصر امین پور

تو به من خندیدی

و نمی دانستی

من به چه دلهره از باغچه همسایه

سیب دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

سیب را دست تو دید

غضب الود به من نگاه کرد

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

و تو رفتی و هنوز

سالها هست که در گوش من ارام

ارام

خش خش گام تو تکرارکنان

میدهند ازارم

و من اندیشه کنان

غرق این پندارم

که چرا خانه ی کوچک ما

سیب نداشت

من برای انها که دوستم دارند زندگی میکنم

انها که مرا همانگونه که هستم می شناسند

برای حل مسائلی که حل نشده باقی مانده اند

برای جبران اشتباهاتی که مرتکب شده ام

برای اینده ای که در دور دستهاست

برای بهشتی که به من لبخند می زند

و در انتظار من است

و

.

.

.

.

.

.

برای تمامی خوبیها که میتوان انجام داد.

خدایا

ناپاکم و گناه الود

اما می دانم

اگر نگاه رحمتت را بر من بیفکنی

قلب من چون برف ،سپید و پاک خواهد شد.

خدایا

ذهنم پریشان است

قلبم بی قرار است

افکارم شوریده اند و

در مانده ام.

پس رشته زندگی ام را

به دست های امن تو می سپارم

خدایا

مرا قلبی ببخش

که برای دیگران بتپد

با اشک دیگران 

اشک بریزد،از شادی دیگران شاد شود

و رنج دیگران را رنج خود بداند

قلبی که مرا با تمام افرینش پیوند زند.